Në një qytet të vogël, një grua e moshuar hyri me hapa të ngadaltë në një dyqan argjendarie, duke mbajtur në dorë një unazë të vjetër floriri.
Me zërin që i dridhej, i kërkoi shitësit të vlerësonte unazën – ajo kishte nevojë për para për të mbyllur muajin, pasi pensioni nuk i mjaftonte më.
Shitësi e mori unazën, e vështroi me kujdes dhe kuptoi se ajo kishte më shumë vlerë sentimentale sesa materiale. Kur e pyeti nëse ishte një dhuratë nga dikush i dashur, gruaja me sy të përlotur i rrëfeu se ishte unaza e martesës, kujtimi i vetëm i bashkëshortit të ndjerë.
Në vend që t’ia blinte me një çmim të ulët, siç ndodh shpesh në raste të tilla, shitësi bëri diçka që askush nuk e priste. I dorëzoi gruas një zarf me para dhe ia ktheu unazën, duke i thënë: “Kjo nuk është për shitje. Kujtimet nuk kanë çmim.”
Gruaja mbeti pa fjalë. I dridhur nga emocioni, zëri i saj u ndërpre nga lotët. “Nuk kam për ta harruar kurrë këtë që bëre. Ti nuk më ndihmove vetëm ekonomikisht, por më riktheve shpirtin,” i tha ajo.
Ky gjest njerëzor u kap nga një klient që ndodhej rastësisht në dyqan dhe që më vonë e publikoi historinë në rrjetet sociale. Brenda pak orësh, mijëra njerëz e shpërndanë, duke e kthyer shitësin në një simbol të humanizmit dhe empatisë.
Në një kohë kur bota shpesh duket e ftohtë dhe materialiste, veprime të tilla na kujtojnë se ende ka njerëz që vendosin ndjenjën mbi fitimin. Historia e kësaj gruaje dhe shitësit është një frymëzim për të gjithë.